Cesaretimin kaynagi,bana ilham kaynagi olan, bana cesareti ögreten
ögretmenlerimdir.Sana onlardan birinden soz edecegim.
"Yillar onceydi Stanford Hastanesi'nde gonullu olarak calisiyordum. Oldukca ender rastlanan ciddi bir hastaligi olan Liza adli minik bir kiz vardi.Tek iyilesme sansi, ayni hastaliktan mucizevi sekilde kurtulmayi basaran ve hastalikla mucadele etmeye yarayan antikorlari kaninda barindiran bes yasindaki erkek kardesinden kan nakli yapilmasiydi."
"Durumu kucuk kardese anlatan doktor cocuga kiz kardesine kan vermeyi isteyip istemedigini sormustu. Cocugun birkac saniyelik bir tereddutten sonra derin bir nefes aldigini ve 'Evet Liza'yi kurtarmaya yetecekse veririm' dedigini duydum."
"Kiz kardesini yanindaki yataga gulerek uzandi ve nakil basladi. Yuzu gittikce soldu ve sonunda gulusu kayboldu. Doktora bakti ve urkek bir sesle 'Hemen simdi mi olecegim?' dedi."
"Yasi kucuk oldugundan doktoru yanlis anlamisti.Kaninin hepsini kiz
kardesine vermek zorunda oldugunu sanmisti."
"Evet cesaretin ne oldugunu iyi ogrendim." diye ekledi. "Cunku
hayatta karsima iyi ogretmenler cikti."
GLORY
güzel bir yazıymış sizlerle paylaşmak istedim.