rahmetli dedemin ilk mesajdaki mercedes'in aynısından vardı. 72 model aynı renk.. sarı lira derdi ona. ilk sahibiydi. kapalı garajından başke yere parketmezdi. binmeden yıldızını takar, inice çıkarır ruhsat çantasına koyardı.
eylül'de dedem rahmetli oldu. konya'ya gittim. döneceğim gün aklıma geldi. garaj indim, ''sarı lirası'' toz toprak içinde, mahsun mahsun bana bakıyor gibiydi. bir koşu eve çıktım anahtarını aldım. o ağır kapısını kapatıp, marşa bastım. belli ki aylardır çalıştıramamıştı dedem.
şarj ettim, çıktım. güzelce yıkattım. o kadar üzgün bakmıyor gibiydi artık. yıldızına sa şöyle bir hohlayıp parlattım artık ''sarı lira''sıyla kabristana ziyaret için hazırdık...
hani ruhu olan arabalar derler ya, kesinlikle olanlar var.
şimdi halen aynı yerinde, kir pas yerinde istirahat ediyor. ah diyorum, keşke bir garajım olsa, alsam getirsem, pazar günleri çıkartsam, direksiyonunda ilk sahibi varmış gibi...
