ilk uçağa binişimde biletimi pencere kenarına verdikleri için
hostesde beni cam kenarına oturtmuşdu.yan koltuklarım boşdu..
sabah 7.45 istanbul uçağı..60-70 yolcu vardı görebildiğim..
ilk kez bindiğim için heyacanım had safhada..
havalandık..pencereden dışarıya bakıyorum.
baktım kanat oynuyo..allahh
salavat getirip bildiğim ne kadar dua varsa okumaya başladım..
uçağa niye bindim diye pişmanlık duygusu zaten zirve yapmış..
ayağa kalkıp hostesi çağırdım..
aynen ''hanımefendi pilota söyleyin bu kanat bozuk düşmeden acil bir yerlere inelim'' dedim..
hostes şaşırdı..ne oldu dedi.
kanat oynuyo inanmazsanız bakın gözlerinizle görün dedim..
yakışıklılığımdan etkilenmiş olacakki,beni kırmadı kanada baktı..
zafer kazanmış mağrur kumandan gibiyim...
sonra gülerek korkmayın ;
yön değiştirmeler hızlanmalar yavaşlamalar için onu pilot yapıyor dedi..
sonra ilk kezmi uçağa biniyorsunuz diye sordu..
sormaz olaydım..gitti karizma
ne sarardan giyindiğim takım elbise ne grantuvalet olmam ne artiz gibi olmam ne yakışıklılığım nede bond çanta..:utan:
kırdığım POTa bak..
çizildik..karizma yerlerde..
yıllar sonra şimdi ise,tatlı bir anı..