1974 Lamborghini Countach
Yaşadığımız şu günlerde, bir süper otomobil üreticisi son modelinin ulaştığı maksimum hızın böyle bir rakam olduğunu söyleseydi, bununla çok az kişi ilgilenirdi. Ancak 1971 yılında düzenlenen Cenevre Otomobil Fuarı’nda Lamborghini, son modeli Countach LP500’ün son hızının 322 km/s olduğunu açıklayınca bu habere kimse kayıtsız kalamadı. Bunun nedeni yerine geçeceği model olan Miura SV’den (aynı zamanda Miura SV de fuarda sergileniyordu) 32 km/s daha hızlı olması değil, Ferrari’nin o güne kadar üretmiş olduğu en süper model olan Daytona’dan da 42 km/s daha hızlı oluşu ve sergilediği görüntüsüydü.
Lamborghini için daha önce Miura, Espada, Jarama ve Urraco modellerini de tasarlayan isim olan Bertone’den Marcello Gandini’nin bu eseri alçak, geniş ve bir yere sıkışıp kurtulmuş bir otomobili andıran duruşu ile oldukça göz alıcıydı. Bir yere sıkışmış gibi duran bu görüntüsü otomobile, Nuccio Bertone’nin ‘Proje 112’ kod adıyla tasarlanan bu otomobili gördüğünde verdiği tepkinin sonucu olarak bizzat söylediği ilk kelime olan ‘Countach!’ kelimesinin -Piedmontese lehçesinde kabaca ‘vay canına!’ anlamına gelen bir kelime- isim olarak verilmesini sağladı.
Dış görüntüsü yetmezmiş gibi, Countach içerdeki bazı özellikleriyle de dönemin otomobillerinden çok farklı yenilikler içeriyordu. Bu yenilikler arasında yukarı doğru açılan kapılar (Gandini’nin ilk olarak, daha önce tasarladığı Alfa Romeo Carabo konseptinde kullandığı ‘makas’ kapı tipi), dijital göstergeler ve sürücünün otomobilin geniş tavan tasarımından arka tarafı (otomobilin arkasında muhtemelen kimse olmayacaktır) görmesini sağlamak amacıyla kullanılan ‘periskop’ tipi dikiz aynası vardı.
Devasa motor kaputunun altında Miura’da kullanılan 4 litrelik V12’nin gelişmiş versiyonu olan 5 litre ve 440 HP’lik bir ünite yatıyordu. Otomobilin ortasına monte edilen motor Miura’dakinin aksine enine değil, uzunlamasına yerleştirilmişti. İsmindeki LP500 -Longitudinale Posteriore 5 litre- eki de buradan gelmekteydi. Baş mühendis Paolo Stanzani Miura’nın baş mühendisi Giampaolo Dallara (Miura’dan sonra yarış otomobilleri tasarlaması amacıyla De Tomaso’ya transfer edilmişti) ile çalıştıktan sonra bu şekli seçmişti. Miura’nın enlemesine yerleştirilen motoru, yerden tasarruf sağlamasına karşın vites değiştirme mekanizması ve egzoz sisteminin çok karışık bir hale gelmesine ve koltukların hemen arkasında konumlandırılmış silindirlerin kabin içinde aşırı sıcaklık ve gürültü yapmasına neden olmuştu.
V12’yi uzunlamasına yerleştirmek bu problemleri ortadan kaldırarak aynı zamanda radyatörlerin otomobilin önüne değil de motorun her iki yanına yerleştirilebilmesine olanak tanımış oldu. Stanzani dingil mesafesini kısa tutmak amacıyla, motoru otomobilin ‘arka kısmına’, vites kutusunu neredeyse iki koltuğun arasına koymak suretiyle motorun önüne ve arka tarafta bulunan diferansiyele giden kardan milini de kendine has özel bir tünelle motorun altına yerleştirerek karterin içinden geçirmeye karar verdi. Ayrıca Stanzani, Miura’nın şasisi -çelik sacdan yapılmış esnek monokok tüp- üzerinde çalışarak Countach için bir uzay şasisi kullanmak istiyordu. Fuarda kullanılan aceleyle üretilmiş çelik gövdeli konsept, eşit bölmeli çelik borulardan imal edilmişti. Ancak üretim versiyonunda kullanılan çok hafif alüminyum paneller, çok daha karışık bir tasarım olan yuvarlak tüplü çelik kafes sistemi üzerine oturuyordu. Gelişim sürecinde bir çok değişikliğe maruz kalan Countach’ın üretimine, ancak üç yıl sonra başlanabildi. İlk başta kullanılan karışık dijital göstergeler yerini daha geleneksel olan Stewart Warner tipi göstergelere bırakırken, arka lastiklerin üzerinde bulunan hava deliklerinin üzerine yarıklar eklendi. Ayrıca otomobilin her iki yanına, radyatörlere giden soğuk havayı artırmak için NACA oluklar yapıldı ve üretime başladıktan sonra çatı oluklarının birkaç yıl daha kullanılmasına rağmen periskop tipi dikiz aynasının kullanımından vazgeçildi. En önemli değişiklik ise 1974 yılında Sant’Agata fabrikasının bantlarından çıkan ilk Countach’ın LP500 değil de LP400 olmasıydı. Bu değişikliğin nedeni ise yol testi esnasında kendini parçalayan 4.971 cc’lik V12’nin yerine Miura’nın test edilip onaylanan 3.929cc’lik V12’sinin kullanılması oldu.
Ancak karbüratörlerin, motor yüksekliğini alçak tutmak amacıyla yatay olarak konumlandırılması motorun nefes alışını kısıtladığı için LP400 Miura SV’den 10 HP daha az güç üretiyordu (375’e 385). Buna ek olarak sürtünme katsayısının beklenenden çok daha fazla çıkması, LP400’ün ’71 yılında açıklanan maksimum sürate ulaşmasını engelleyerek ancak 273.5 km/s hıza ulaşmasına neden oldu.
Ancak bu eksiklik otomobilin satış rakamlarını hiçbir zaman etkilemedi. Countach, ‘70’lerin süper otomobilleri arasında bir numune olma özelliğini hala taşıyor. Üretimi yapılan 16 yıl boyunca yaşadığı sayısız değişikliğe rağmen -5 ve hatta 5.2 litrelik iki yeni motor da dahil olmak üzere- Countach sihirli 322 km/s’lik amacına hiçbir zaman ulaşamadı. Yarım kalan bu işi, ancak bir sonraki model Diablo tamamlayabildi.
Alıntı
http://www.evodergi.com/evo/0704/haber9.asp linkinden, fotoğraflar intertten çeşitli sitelerden
