1961 Jaguar E-type
New York Modern Sanatlar Müzesi’nde kalıcı olarak gösterimde olan sadece altı otomobil vardır. Bunların çoğu yenilikçi tasarımları (Smart ForTwo) ve tarihi önemleriyle (VW Beetle) boy gösterirken aralarında sadece biri sanatsal öneme sahip tasarımıyla öne çıkıyor. Bu otomobil de, koyu mavi bir E-type roadster. Aerodinamik verimlilik arayışları ile bilimsel çalışmalarla tasarlansa da, sahip olduğu görüntüsüyle adeta bir sanat eseri gibi duruyor.
E-type’a kadar Jaguar’ın tüm modelleri şirketin kurucusu Sir William Lyons tarafından yapılıyordu. Tasarımları arasında, 50’lerin sonlarında geliştirilerek XK150 ismini alan XK serisi de bulunuyordu. En güçlü versiyonu olan “S” sınıfı, 3.8 litrelik bir motordan aldığı güçle 265 HP üretiyordu, fakat artık modası geçtiği için farklı bir modelle değiştirilmesi gerekiyordu. Jaguar, C ve D-type’lar ile Le Mans’da elde edilen beş zafer dahil büyük bir yarış başarısı yakalarken, şirketin bir sonraki yol amaçlı spor otomobilinin kendinden önceki modellerle arasında hiçbir benzerlik bulunmaması gerektiği anlaşıldı. İşe, gövdeden başlanmalıydı ve bunu Lyons değil C ve D’lerin tasarımından sorumlu olan aerodinami mühendisi Malcolm Sayer yapmalıydı.
Rüzgar tüneli testleri için üretilen küçük ölçekli modellerden sonra, Sayer’in E-type için 1957 yılında ürettiği ilk prototip E1A adını aldı. Otomobilin göze batan en büyük özelliği motor kaputunun uzunluğuydu.
Sadece gösteriş amaçlı değil, aynı zamanda motorun XK’da olduğundan daha geriye monte edilmesi ile ağırlık dağılımını (üretilen ilk E-type’larda ağırlık dağılımı 51:49 “ön:arka”idi) dengeleyen bu özellik sayesinde otomobil şirketin sahip olduğu her tür motoru rahatça taşıyacak bir boşluğa kavuşmuş oldu.
D-type’dan alınan düzenleme ile motor ve ön süspansiyon grubu, monokok yolcu bölmesine bağlı öndeki alt çerçeveye tutturulmuş. Yarış otomobilleri gibi alüminyum şasiden üretilen prototip E1A’nın aksine üretim modelinde çelik malzeme kullanılmıştı.
E-type’ın XK150’de kullanılan 265 HP gücündeki 3.8 litrelik S motoru kullanacak olmasına rağmen, E1A’da Mk 1 sedandaki 2.4 litrelik motor kullanıldı. Fakat E1A’nın bu motoru kullanması biraz sorun yaratmıştı, çünkü prototip modelin esas amacı bağımsız arka süspansiyonu denemekti. Lyons’un, Bob Knight’ın bir ay içinde bağımsız bir arka süspansiyon tasarlayamayacağı üzerine beş pound’una iddiaya girmesine rağmen Knight, bunu başardı ve Jaguar için bir ilk olan ve şirketin daha önce ürettiği otomobillerde kullanılanlardan çok daha sağlam ve performanslı bir tasarıma imza atmış oldu.
E1A’nın arkasından piyasaya ürün gamının son şekline yakın bir tasarıma sahip olan bir diğer roadster E2A çıkmıştı. Bu modelin görevi ise yeni otomobilin yarış pistlerine uyumluluğunu denemekti ve bu amaçla 6750 d/d’e 293 HP güç üreten 2997 cc’lik bir motor kullanıldı. Amerikalı yarışçı Briggs Cunningham, fabrikada bu prototipi görmüş ve 1960 Le Mans 24 Saat Yarışı’nda bu otomobili kullanma konusunda Jaguar’ı ikna etmeyi başarmıştı. Kapak contası arızası nedeniyle yarış dışı kalmasına rağmen yarışın en hızlı turuna imza atarak büyük bir sükse yapmıştı. Artık hiçbir yeniliğe ihtiyaç duymayan E2A, Jaguar’ın yarış otomobillerinin nasıl olması gerektiğine dair bir referans noktası oldu.
E-type, 1961 yılının Mart ayında yapılan Cenevre Otomobil Fuarı’nda ilk kez görücüye çıktı ve tüm ilgiyi üzerinde toplamayı başardı. Fakat 240 km/s hıza ulaşma sözü vermesine ve Aston Martin, Ferrari gibi rakiplerinin yarı fiyatına satılmasına rağmen beklenen başarıyı sağlayamadı.
Alıntı
http://www.evodergi.com/evo/0804/ikon.asp linkinden, fotoğraflar çeşitli internet sitelerinden.
