Açıklaması basit çünkü kimse de saygı, sevgi, örf adet kalmadı.
Eskiden çocuklar bunları büyüklerinden öğrenir ona göre davranırdı, ama şimdi maalesef büyüklerde bu gibi meziyetler yok ki.
Herkes suçlu da olsa kendimi ezdirmem mantığı ile hareket edip ben haklıyım diyor. Sorunun büyüğü de buradan çıkıyor.
Misal çocuğunuz bir hata yaptı, bunu gören komşunuz, dostunuz, öğretmeni artık her kimse ona kızarak uyardığında o çocuk bir de ailesnden fırça yerdi. Şimdi vay sen benim evladıma nasıl söz söylersin diye kanlı bıçaklı aile - mahalle kavgaları çıkıyor.
Herkes aklı sıra ağır abi, racon kesici. ama kimse esas raconu, ağır abiliği bilmiyor. Hatalıysan, hatanı suçunu adam gibi kabul edip özrünü dilersin olaylar da büyümez. Ama sen hatanı kabul etmeyi kendini ezdirmek olarak görürsen her şey de üste çıkmaya çalışırsan karşı taraf da çıldırır tabii.
Kime sorsan herkes dürüst, herkes helal süt emmiş. Ama gerçeğe baksan herkes tilki, yalanla dolanla nasıl sıyrılırım peşinde.
İki yılı geçkin küçük bir ilde yaşıyorum. Hani sanırlar ya bu tür yerler bozulmamış diye, alakası yok. Herşey daha kötü, bilinçli insan sayısı az. Yaw daha trafikte en ufak olayda pardon birader benim hatam diyen görmedim.Olay böyle iken bu işlerin düzelmesi çok ama çok zor.
İşin başı eğitim diyoruz, ama çocuklarımız bizden de cesaret alarak okulda ahkam kesiyor, öğretmenlerine saygısızca karşı çıkıyor, hatta dövmeye kalkıyor. E bu çocuklar büyüyüp topluma karışıyor sonra. Seni beni dinler mi hiç