Herkes çocuğuyla gurur duymak ister ve en büyük hakkıdır, bir velinin çocuğunu başarılı kılmak en büyük ödevlerdendir. Burda babalara saygım sonsuz ve hepinizin, her babanın elinden öpüyorum.
Ama,
Yarın bi gün çocuklarımız düşünmüyor, üretmiyor, yaratamıyor diye çok üzüleceğiz, çünkü bu çocuklar ve belki bende dâhil, sadece önüne konanı yapıyor! Kendi yaratmıyor!
Mehmet Abi çıkmış apartmanı boyamış piyer çekmiş vs... Belli adam test çözerek büyümemiş! Ama evlatlarımız bunu yapabilecek mi? Yoksa sadece KPSS de derece ile girdiği üst mertebe işine gelip gidip parasını kazanıp keyfine mi bakacak? Apartman toplantılarına ''aman bana ne'' diyip akşam evinde PC başında mı duracak, yoksa gidip orda yapılanı beğenmeyip kendi üretip al böle olur mu diyecek?
Yani demek istediğim insanla uğraşacak mı?
Asla yanlış anlamayın söylediklerimi, sizlerin-bizlerin evlatları kardeşleri böyledir demiyorum, biliyorum ki çok aktif canavar gibi çocuklar onlar. Ama eğitimin bu şekilde olmasını ciddi bir zaafiyet olarak görüyorum.
Çocukları sınava sokup puanlara göre onları sıralamanın, sen iyisin gel, sen kötüsün kal şeklinde bir düzenin oluşu, çocuğun bu mantıkla büyümesi ile gelen büyük sorunlar... Herkesin kendini kurtarma yoluna gitmesi...
Aha bakın benim nesil. Böle büyüdük hilaf yok, yav çocuğun teki, başarılı, notlarının alayı AAAAAAAA diye gidiyor, arada bi konuşuyor, hocayı pür dikkat dinler, ağzından çıkanı yazıp ezberler.
Çıktık okuldan bi grup, hepimiz biraz eğlenelim dedik, okey, batak, pişpirik falan. Asla sigara içen yok aramızda, asla küfürümüz falan yok, mekande gayet nezih beşevlerde. Çocuk girmiyor, bi baktık tüymüş gitmiş eve. Ders çalışır kesin.
Yav bunu yapan 18-19 yaşında adam.
Eminim ki öyle değil çocuklarımız ama yinede böyle olmamaları için çaba sarf etmek gerektiğini düşünüyorum.
Böylesi çok var, kafayı kitaba gömerek büyünce
Neyse çok uzattım kafanız ağrıdı af buyurun.
