...ağızımda tik var konuşurken yüzüm komik bir hal alıyor bunu kabullenmiyor değilim ben hep kendimi karşımdakininde yerine koyarım ama ben çabalarken karşımdakinin gülmesi canımı sıkar...
Önemli kavşaklardaki farkındalıkların çabalarını gösteriyor zaten.:wnk:
Hiç unutamadığım bir anım vardır.
Bir arkadaşımın dondurma imâl edip sattığı bir dükkanı vardır. Rahmetli babası kurmuştu, arkadaşım da hâlâ işletir. Arabayla önünde dururlar, arabadan bir kişi herkesin siparişlerini almak üzere dükkana giderdi. Artık alışsın, biraz tutukluğunu atsın diye midir nedir bilemem, bir gün bir arabadan 10-12 yaşlarında kekeme bir çocuğu göndermişler. Çocukcağız kekeleye kekeleye "2 kornet birisi sade, 3 orta boy biri sade biri çikolatalı biri karışık, 3 tane de küçük boy birisi karışık öbürleri çikolata-sade" cümlesini kurdu ama rahat 10 dakikasını aldı. Arkadaşımın babası vardı o anda dükkanda. Çocuğun cümlesi bitince aynen şunu dedi çocuğa:
-Efendim?! Anlamadım!
Çocuğun yüzünde, yıkılmışlık ifadesi vardı. O yüzünün halini hiç unutamadım çocukcağızın. Yani neler çektiğini bir an da olsa anlayabildim gibi hissettim.
Allah sana kolaylık versin. Çok çok fazla da olacak diye kasma bence. Ters tepmesin bu sefer de.